بسم رب الشهدا
آقا ما مثلا اومدیم کار فرهنگی کنیم آخه یکی نیست به ما بگه بابا تو که بلد نیستی چرا خودتو قاطی وبلاگ نویسا میکنی اینا هر کدوم با وبلاگاشون دست هر چی سایته از پشت بستند
اون وقت تو
آخه چی کار کنم داداش من از دیوار مردم که بالا نرفتم بلد نیستم سرطان که نیست خوب میشم
خب امیدوارم یکی بیاد و به  من یاد بده.انشاءالله
((جا داره از دوستانی که اومدند و پیغام گذاشتند تشکر کنم ان شاءالله همه به مرادشون برسند))

((یاد...بخیر))

یاد موقعیت هایی بخیر که در آن به فکر موقعیت نبودیم

یاد جبهه بخیر که مدینه اهل االبلا بود

یاد قرار گاه های بخیر که بی قراری می آفرید

یاد پادگانها بخیر که صبحگاه حضور در آن بر پا میشد عشق پرورش میداد و بازوی اخلاص را ورزیده میکرد

یاد خود روهای بهشت بخیر که انبوهی دل راسوار میکرد و از جاده های اطراف از میان دوزخ به مقصد میرساند

یاد جاده هایی بخیر که آدمی را بیراهگی و انحراف و چند راهگی نجات میداد

یاد تابلوهایی بخیر که راه جاودانگی را مشخص میکرد

یاد سنگر ها بخیر که مفصل ترین مهمانی و اشک و خلوص را بدون خرجهای کلان ترتیب میداد

یاد خاکریزی بخیر که گودال های لغزش را صاف میکرد

یاد حسینیه بخیر که شاهد قدوم اهل بیت (ع) بود

یاد شبها بخیر که در آن خواب و غفلت میگریختند و  آرام آرام کسی خدا را صدا میزد

یاد جبهه بخیر که نسیم حضور پراکنده میکرد

یاد شلمچه بخیر که کبوترهای بی نشان در گوشه کنارش منزل میداد

یاد بستان بخیر که مزرعه عشق بود

سوسنگرد که آنهمه شقایق در دل کاشت

آبادان که از ویرانی دل جلوگیری میکرد

خرمشهر که شهرداران آسمان به زیبا سازیش پرداختند

یاد قلاویزان بخیر که نردبان عروج بود

یاد رضا آباد بخیر که پر از خشنودی بود

یاد جزیره مجنون بخیر که شاهد جنون عشق بود

جزیره سهیل که ستاره های زمین را به عروج فرستاد

شاخ شمیران که شاخ غرور دشمن را چند بار شکست

یاد دوکوهه  بخیر که اولین قدمگاه عشاق بود

فکه که مبدا مقصد بود

هویزه که کربلایی دیگر شد

یاد معبر بخیر که نسیم حضور پراکنده میکرد

یاد سیم خاردار بخیر که یکی از سین های هفت سین بود

یاد کانالهایی بخیر که گنداب خود نمایی در آن جریان نداشت

یاد منورها بخیر که به دیدار چهره های نورانی می آمدند و از شدت حسادت چراغ عمرشان خاموش میشد

یاد مین بخیر که سکوی پرواز بود

یاد گلوله ها بخیر که قاصد وصال بودند

یاد خمپاره بخیر که پیمانه وصل همراه داشت

یاد لباسهایی بخیر که از بس عزیزبودند خدا زمین را به رنگ آنان آفرید

یاد فانسخه ها بخیر که کمرهایی زرین جهادگران را محکم میکرد

یاد قمقه ها بخیر که آب حیات از آنها می جوشید و پایان نداشت

یاد کلاه آهنی بخیر که نگهبان دنیایی از معنی بود

یاد چفیه بخیر که علامت زهد بود و بر آورنده بسیاری از نیازها

یاد سر بند که دشمن ار ترسش پا به فرار می گذاشت

یاد کوله پشتی بخیر که بساط آخرت در آن گرد می آمد

یاد گلوله آرپیجی بخیر که پر بود از کادو برای دشمن

یاد پلاک بخیر که شماره پرواز بود

یاد حاج احمد و سه تن از یارانش بخیر که عشق آواره شان نمود

یاد فهمیده ها بخیر که قبل از تکلیف تشیع شدند

یاد عاشقانی بخیر که پیش از بلوغ رسیدند

یاد بسیجی بخیر که ضریب اخلاص بود

یاد تخریب چی بخیر که حصار دنیا را فرو ریخت

یاد غوصانی بخیر که در اعماق آب مروارید وصل تو را به تور انداختند

یاد لبخند هایی بخیر که به قهقه شهادت پیوست و گریه های که خنده های دائم ابدیت را تضمین مینمود

یاد کمرهایی بخیر که در راه خدا تا آخر به صندلی چرخدار تکیه زد

یاد پاهایی بخیر که قبل از مرگ به بهشت قدم گذاشت

یاد چشمانی که رفت و بصیرت را به ارمغان آورد بخیر

یاد بدنهایی که تکه تکه شدند ذره ذره به احدیت پیوستند بخیر

یاد جنازه هایی که هرگز تشیع نشد و در جلسه سکوت هم صحبت نیزار شد

یاد باد آن روزگاران یاد باد