به نقل از وبلاگ حمید داود آبادی

سرانجام حوزه هنری آوینی را سه طلاقه کرد

(توضیح ضروری: این شماره سوره که تصویرش را می بینید چند ماه بعد از این مطلب داوود آبادی منتشر شد)

دم آقای بنیانیان گرم. راست میگه. مگه آدم عاقل میاد پول بیت المال رو خرج یه کسی که ده دوازده سال پیش، زد به سرش و توی بیابونا، دنبال چهارتا تیکه استخون، رفت روی مین و مرد، خرج کنه؟

مگه نگفتن: «عقل که نباشه، جون در عذابه»

عقلتو که به کار بندازی، پولتم به کار میندازی و میزنی توی کار پالایشگاه و چای نمونه و ... اصلا میری با هدیه تهرانی قرارداد سنگین می بندی.

مگه مخت تاب داره که بیایی واسه یه مرده که وجودش برای مدیرای قبلی عذاب آور بود، خرج مراسم کنی؟

القصه: امسال حوزه هنری لطف کردن و شکر خدا از آوینی هیچی نگفتن. الحمدلله که ده ها مجله منتشره حضرات، سرشون گرم کار خودشون بود . بعضی هاشونم که بدجوری دلشون واسه لب کارونای قبل از انقلاب لک زده، واسه «نعمت آغاسی» خواننده و هنرپیشه... زمان شاه، ویژه نامه معصومیت منتشر کردند و بر 27 سال خانه نشینی مظلومانه ...شاهنشاهی، اشک ریختند و عکسای گنده گنده چاپ کردن.

آوینی کیلو چنده؟ سردبیر سوره بوده که بوده. خب به امروزی ها چه مربوط؟ کی گفته سوره باید واسه آوینی ویژه نامه بزنه؟

تازه، جالب تر این که عید امسال اولین سالگرد فوت مرحوم دکتر «محمد مددپور» هم بود. خب حتما رئیس حوزه هنری مشغول رتق و فتق امور خود در ولایات اصفهان بودن دیگه. اصلا شاید آقای بنیانیان ندونه مددپور کی بوده، خب مگه گناه کرده؟

به قول دوست بزرگواری: «حوزه هنری یک اداره است و آوینی و مددپور هم کارمندانش که مرده اند. کدام اداره در سالگرد مرگ کارمندانش مراسم می گیرد که حوزه بگیرد؟»

کدوم رئیس اداره ای باید همه کارمنداشو بشناسه و واسه از دست د ادنشون تاسف بخوره که ایشون دومیش باشه؟!

خلاصه. عقلو که بدونی کجا به کار بندازی، پولم خودش مسیرشو پیدا می کنه