دوکوهه السلام ای خانه عشق
ما فقط با آنهایی کار داریم که رهرو عشقند شهید مجید پازوکیدوکوهه السلام ای خانه عشق
ما فقط با آنهایی کار داریم که رهرو عشقند شهید مجید پازوکیو باز هم تولدی دیگر... (و این داستان همچنان ادامه دارد!)
بسم رب الشهدا
یک بار دیگر سلام!
سلامی چو بوی خوش آشنایی!
باز هم تغیر و تحول (آخه من بمب اانرژی ام!) پس ساعتها فکر! گفتم شاید دلیل بحران وبلاگ تکراری شدن قالبش باشد (!) لذا تصمیم گرفتم با دادن تحولاتی در قالب و مطالب وبلاگ به امید خدا این بار دیگه استارتی بزنم که دیگه هیچ وقت خاموش نشه ان شا ءالله
عرض شود که تو مشهد نایب الزیاره همه شما دوستان بودم و دو تا عکس هم براتون سوغاتی آوردم (معرفت رو حال کنید!) امیدوارم زود آقا شما رو بطلبه!!!
((مقام معظم رهبری))
وقتی از کنار اتاقک دژبانی میگذری و از آن بالا پادگان را ورانداز میکنی در تعجب میمانی روبه رویت زمین آسفالت بزرگی را می بینی که تعدادی ساختمان یک طبقه در ضلع شمالی و غربی آن قرار گرفته و تعدادی ساختمان پنج طبقه قسمت جنوبی آن را پوشانده ساختمان هایی زخم خورده و نیمه مخرویه این همه پیکره دوکوهه است...
((مصطفی رحیمی))
((قرار داد الجزیره چه بود؟))
در اسفند ماه ۱۳۵۳ در طول اجلاس سران کشورهای عضو اوپک در الجزایر - شاه ایران و صدام معاون رئیس شورای فرماندهی انقلاب عراق جلسه ای برگزار شد که طی اعلامیه ای موسوم به الجزایر یا قرار داد الجزایر اعلام گردید که در مورد رفع اختلافات دو کشور به توافق رسیده اند متن اعلامیه مشترک در حضور رهبران سه کشور در یکی از تالارهای کاخ ملل در برابر صدها خبرنگار بوسیله وزیر خارجه الجزایر قرائت گردید.
در این اعلامیه که شامل چهار اصل می باشد بر احترام متقابل به تمامیت ارضی دو کشور علامت گذاری مرزها بر اساس پروتکل ۱۹۱۳ قستنطنیه تاکید شده است همچنین بر تعین مرزهای قطعی رودخانه خود برابر خط تالوگ و مخالفت ا حضور کشورهای خارجی در منطقه اشاره شده است .
رژیم بعث عراق در تاریخ ۲۶/۶/۱۳۵۹ یعنی ۵ روز قبل از آغاز جنگ طی یادداشتی به سفارت جمهوری اسلامی ایران در بغداد لغو یک جانبه قرارداد الجزایر را اعلام نمود آنها تاکید کردند که پذیرش این اعلامیه در آن زمان بر عراق تحمیل شده است و در شرایط کنونی رسالت عراق ایجاب میکند نت کنترل خلیج فارس را به دست گرفته و نقش خود را ایفا کند این رژیم بر اساس این بهانه در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ حمله سراسری و گسترده خود را علیه جمهوری اسلامی ایران آغاز نمود و توانست با غافلگیر کردن ایران قسمت مهمی از سرزمین و شهرهای ایران را یه اشغال خود در آورد
هر موقع زیارت عاشورا میخواند بچه ها از حال عادی خارج میشدن سوزی توصداش بود که جیگر آدم رو می سوزوند از همه بیشتر هم خودش گریه میکرد...
در اتاق رو باز کردم افتاده بود یه گوشه رو یه تخت فلزی! تا دیدمش اشک تو چشمهام حلقه زد
تا منو دید زد زیر گریه هر موقع گریه میکرد سرفه هاش بیشتر میشد شیمیایی حنجره و ریه هاشور از بین برده بود در حال گریه حرفهایی میزد نمیفهمیدم چی میگه فقط سرفه میکرد از همه بیشتر!
در ضمن قسم ششم داستان خاک رو باران را می توانید از اینجا بخوانید
این دو تصویر سوغات مشهد ماست امیدوارم زود قسمتتون بشه!
انگیزه و هدفی که باعث شد تا من به جبهه بروم عشق به الله و عشق به شهادت در راه خدا بود .شهادتی که نزدیکترین و سریعترین راه تقرب به خداست.
((شهید سید محمد اینانلو))
التماس دعا ((حاج کاظم!))
رضا
قسمت ششم (خاک و باران)
اصلاحیه:با عرض پورزش در قسمت فبلی داستان یک اشتباه محاسباتی رخ داده بود که دلیلش عدم دقت و تجربه نویسنده بوده است سالهی اسارت جواد در داستان ۱۱ سال ذکر شده که در اصل ۹ سال می باشد و بنا بر این فاطمه ۹ سال دارد و کلاس سوم ابتدایی می باشد لازم به ذکر است قسمت قبل داستان اصلاح شد از دوستان عزیزی که متوجه این کم توجهی شدند تشکر مینماییم :
خاک و باران
((قسمت ششم))
اشکهای زینب روی کاغذ میچکید روی پله خانه نشسته بود و به دست خط جواد خیره شده بود آسمان رعد و برقی زد باران شدیدی شروع شد اولین قطره باران سیل اشک زینب را دو چندان کرد باران همیشه با خود بوی جواد رو می آورد زینب با خودش فکر میکرد یعنی الان تو اردوگاه جواد هم داره بارون میاد لباسهای زینب کاملا خیس شده بود تو حیاط نشسته بود و داشت گریه میکرد دستش رو روی سرش گذاشت هر موقع غصه میخورد سرش گیج میرفت بلند شد بره توی اتاق داشت از پله ها بالا میرفت که سر دردش زیاد شد خونه دور سرش چرخید پاش پیچ خورد و نقش زمین شد ...
فاطمه هر چی زنگ میزد کسی در و باز نمیکرد گریه اش گرفته بود هر روز مادرش میومد و از مدرسه می آوردش ولی امروز هیچ کس در و به روش باز نمیکرد با مشت به در میکوبید و با گریه داد میزد مامان در رو باز کن اما کسی در رو باز نمیکرد
همسایه ها از دیوار بالا رفتندو در و باز کردند زینب با لباسهای خیس کنار پله ها افتاده بود فاطمه دوید بالای سر مادرش صورتش رو روی صرت مادر گذاشت شروع کرد به گریه کردن ...!
******
مادر جواد داشت به فاطمه دلداری می داد فاطمه داشت بلند بلند گریه می کرد مسئول بیمارستان اومد و به فاطمه تذکر داد :
دخترم گریه نکن مادرت خوب میشه
فاطمه که می دونست دکتر برای آروم کردن اون داره این حرف رو میزنه گفت:
اگه خوب میشه پس چرا به مامان بزرگ گفتی مریضیش خطرناکه!
مادر جواد که متوجه شد فاطمه داشته یواشکی حرفهای اون و دکتر رو گوش می داده گفت:
نه دخترم اشتباه شنیدی
- اگه اشتباه شنیدم پس چرا شما اولش گریه کردی بعد با چادرت اشکهاتون رو پاک کردی؟
- اگه تو دعا کنی حتما مامانت خوب میشه
- نخیر مامانم همیشه به من میگفت دعا کن بابات آزاد بشه تو دلت پاکه من هم همیشه بعد نماز دعا میکردم ولی میبینی که آزاد نشد
دکتر با شنیدن حرفهای فاطمه بغض کرد و گفت:
عزیزم ما همه سعی خودمون رو میکنیم مادرت خوب بشه ان شاءالله بابات هم همین روزها آزاد میشه
- پس چرا نمی ذارید من مامانم رو ببینم
- چون مادرت تو بخش مراقبتهای وبزه است نمیشه کسی بره ملاقاتش
فاطمه باز شروع کرد گریه کردن ...!
مادر جواد کلید رو تو قفل انداخت و در رو باز کرد هنوز کف حیاط خیس بود او مده بودن کیف و کتاب فاطمه رو ببرن قرار شد که فاطمه چند روزی رو که زینب تو بیمارستانه بره خونه پدر و مادر جواد و با پدر بزرگ و مادر بزرگش زندگی کنه وارد حیاط شدند نامه جواد کف حیاط افتاده بود و حسابی خیس شده بود فاطمه نامه رو برداشت آب جوهر رو تو صفحه کاغذ پخش کرده بود فاطمه نتونست بخونه چون قابل خوندن نبود ولی از توی پاکت یه کاغذ دیگه در آورد و شروع کرد با لحن کودکانه دبستانی خود خوندن مادر جواد هم داشت گوش میداد فاطمه دست و پا شکسته شروع کرد به خوندن:
از طرف...ستاد ...آزادگان...به ...خانواده...آزاده... جواد...
مادر تا نام پسرش را شنید تازه فهمید نامه مربوط به جواده نامه رو از دست زینب گرفت اما عینکش همراهش نبود و نتونست بخونه رو به فاطمه کرد و گفت:
چی نوشته عزیزم در مورد باباته؟
- نمیدونم مامانی وایسید الان میخونم
طی ... توافق... به عمل... آمده ... توسط ... صلیب ... سرخ.......بین...ایران...و...عراق... قرار...است ...عده ی ... کثیری...از آزادگان...
مادر متوجه شد خبر آزاد شدن جواد بود نمیدونست چی بگه داشت اشک نو چشمهاش حلقه زد و آرام بر زمین افتاد اشک مادر با آبی که بر اثر باران بر زمین مانده بود پیوند خورد و طوفانی در دلش به وجود امد
فاطمه که متوجه نشده بود قضیه از چه قرار است رو به مادر بزرگ کرد و پرسید :
چی شده مامانی شما هم برای مامانم گریه میکنید؟
- نه دخترم مادرت همین روزها خوب میشه و دوباره با تو و بابات صد سال دیگه با هم زندگی میکنید
- بابام؟
- آره عزیزم بابات میدونی اینجا چی نوشته ؟
- خوندم ولی نفهمیدم!
- نوشته تا چند روز دیگه بابات آزاد میشه
فاطمه تا این خبر رو شنید نا امیدانه به مادر بزرگ گفت:
من دیگه گول نمیخورم شماها چند ساله میگید بابات آزاد میشه ولی هنوز هم اسیره
- ولی این دفعه نامه اومده برامون، دست خودته مگه نمیتونی بخونی؟
- چرا ولی !
- ولی چی؟
- ولی من میترسم بابام منو دوست نداشته باشه
- مگه میشه بابایی دختر قشنگی مثل تو رو دوست نداشته باشه
- یعنی میشه؟
-بله که میشه زود باش باید خبر رو به بابا بزرگ و مادرت هم بدیم حتما اگه مامانت بفهمه جواد داره آزاد میشه تو حالش تاثیر داره بریم بالا کیف و کتابت رو بردار باید بریم بیمارستان پیش مامانت
رفتند بالا فاطمه داشت دنبال کتابش میگشت که تلفن زنگ زد مامان بزرگ گوشی رو برداشت
- بله
- سلام حاج خانم، دکتر پردیسی هستم از بیمارستان
- بله بفرمایید خانم دکتر
- هر چه زودتر بیایید بیمارستان حال مریضتون اصلا خوب نیست
- یعنی چه؟... طوری شده بلایی سر عروسم اومده؟
- زود بیایید بیمارستان ... عجله کنید
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا
بسم رب الشهداقربون کبوترهای حرمت امام رضا قربون این همه لطف و کرمت امام رضا
سلام علیکم!
صدای من را از مشهد می شنوید از کنار بارگاه ملکوتی امام هشتم!
حدود دو روز است که مهمن آقا علی بن موسی الرضا (ع) هستم !
نمیدونم چطور شد که یه دفعه آقا قبولمون کرد اومدیم پابوسش!
البته فکر نکنم دیگه کسی این مطلب رو بخونه (چقدر من غریبم!) چون وبلاگ دوکوهه در یکی از بحرانی ترین روزهای خودش قرار داره و احتمال داره خدایی نکرده...!(زبونم رو گاز گرفتم!!!)
به هر حال اومدم کافی نت تا عکسهای دوربینم رو بریزم روی سی دی گفتم یه سر هم به وبلاگ دوکوهه بزنم ما که بی معرفتی رو به اوج خودش رسوندیم شاید کنار امام رضا فرجی شد و وبلاگ غریب و مظلوم دوکوهه (شکلک گریانه!)از این اوضاع خارج شد
آخه یکی نیست گه آدم ... تو توی شهر خودت سراغ وبلاگ نمیرفتی حالا اومدی تو دیار غربت! هوای آپدیت کردن وبلاگ به سرت زده!
به هر حال من در کنار امام رضا قول میدهم از این به بعد بیشتر به روی وبلاگ دوکوهه وقت بذارم البته باز هم میگم اگه یکی پیدا بشه کمک کنه یه حالی به وبلاگ بده از امام رضا میخواهم زودتر به مراد دلش برسه!
صدای اذان مغرب داره از حرم پخش میشه باید برم واااااااای که چه حالی میده!
ان شاءالله وقتی یام تهران حتما یه دستی به سر و روی وبلاگ میکشم و از این غربت نجاتش میدم و دوباره دوکوهه به روزهای اوج خودش باز خواهد گشت
دوکوهه را دوباره می سازیم
یا حق