بسم رب الشهداء

سلام

امروز پس از سال ها دوباره دلم هوای «دوکوهه» کرد٬ بهترین دوست دوران نوجوانی ام که حالا رونق دیروز را ندارد. سراغ لینک بعضی از رفقای قدیمی هم رفتم٬ خیلی ها مثل من قید وبلاگ نویسی را زده بودند و عده ای هم که معرفتشان بیشتر بود٬ هنوز پای کار وبلاگشان بودند٬ دم همه شان گرم.من که پسوردم را هم فراموش کرده بودم٬ کلی فسفر سوزوندم تا یادم آمد آن رمز پر راز را...

با خودم فکر می کنم که چرا این شور دوست داشتنی دیروز را از دست داده ایم٬ چند روز پیش فیلم جدید ایراهیم خان حاتمی کیا را دیدم که روزگاری عاشق لحظه لحظه فیلم هایش بودم٬ انگار ققنوس ما هم حاج کاظمش را فراموش کرده٬ درست مثل خود ما که یادمان رفته وبلاگ های ارزشی مان را.

از همه بر و بچه های قدیمی وبلاگ های مذهبی که روزگاری با هم بر و بیای اینترتی داشتم در روزگار دایال آپ و کارت اینترنت و بوق اشغال تلفن٬ خواهش می کنم که اگر این پست را می بینند٬ یک اعلام حضور ساده کنند٬ بدون تعارف دلم برای همه شان تنگ شده. از این نظرهای کپی٬ پیستی بی روح متنفرم. شما را به خدا ما را از این نظرهای مسخره معاف کنید٬ هر کس این چند خط ساده را خواند و حرف مرا فهمید٬ بسم الله. بچه های قدیمی که برخی تان هنوز لینکتان این کنار دیده می شود ٬ کجایید حالا؟ چه کار می کنید؟ پایه اید دوباره یک حالی به وبلاگ هایمان بدهیم؟!